@article { author = {محمدی, پژمان and صفیان, سعید}, title = {-}, journal = {Law Quarterly}, volume = {37}, number = {3}, pages = {-}, year = {2007}, publisher = {University of Tehran}, issn = {2588-5618}, eissn = {2588-6622}, doi = {}, abstract = {Article 793 says: the pledger cannot enter in to possession of the pledge in Such a way as to be contrary to the rights of the creditor except with the latters permission.But among law possessions,this problem that what kind possessions are inconsistend with mortgaged right,has caused differences especially in judicial policy.Selling mortgage is a prominent example of law possession that its scope has been draw to country supreme court. The difference is that some court take into account the selling mortgage absolutely branches of country supreme court has been issued in favor of recent Opinion.In contrast,some courts and country supreme court are in favor of selling mortgage,if this selling has taken the creditor,s rights into acount.But this article is in favor of the first opinion}, keywords = {mortgage,Protecting mortgage right of creditor,Selling mortgage}, title_fa = {اختلاف آراء در فروش مال الرّهانه}, abstract_fa = {ماده 793 قانون مدنی صراحتاً بیان می دارد: «راهن نمی تواند در رهن تصرّفی کند که منافی حقوق مرتهن باشد، مگر به اذهن مرتهن» امّا، در میان تصرّفات حقوقی، اینکه چه نوع تصرّفاتی منافی حقّ مرتهن است اختلات آرایی را مخصوصاً در رویّه قضایی ایجاد کرده است. فروش مال الرّهانه نمونه بارزی از تصرّفات حقوقی است که دامنه آن تا سطح دیوان عالی کشور کشیده شده است. اختلاف در این است که بعضی از دادگاه ها فروش مال الرّهانه را مطلقاً غیر نافذ محسوب و دعوی خریدار مال الرّهانه را تا وقتی که ملحق به اجازه راهن نگردیده و یا از مال الرّهانه فکّ رهن به عمل نیامده است، قابل استماع نمی دانند. در مقابل، بعضی دیگر از دادگاه های دادگستری، بیع مال الرّهانه را در صورتی که توام با شرط مربوط به حفظ حقوق رهنی مرتهن باشد، نافذ محسوب و مالک را به انجام تعهدات ناشی از آن و از جمله تنظیم سند رسمی، ملزم می دانند. رای اصراری 21-12/ 12/1376 شعب حقوقی دیوان عالی کشور، در طرفداری از نظر اخیر صادر گردیده است. امّا مقررّات قانونی و سابقه موضوع در فقه امامیّه و خاصّه مکانیسم حقوقی ناظر بر شرط و قرارداد اصلی، نظر اوّل را تأیید می کند. شرط ناظر بر حفظ حقوق رهنی مرتهن، که اقوی دلیل قائلین نظر دوم است، دارای قدرتی که حقیّ را برای استماع دعوی خریدار مال الرّهانه ثابت کند، نیست.}, keywords_fa = {حفظ حقوق رهنی مرتهن,رای اصراری دیوان عالی کشور,رهن,رویّه قضایی,فروش مال الرّهانه}, url = {https://jlq.ut.ac.ir/article_18946.html}, eprint = {https://jlq.ut.ac.ir/article_18946_1bf68b59843fd0915f5d41ef8ee99b98.pdf} }