A legal analysis of the Commerce Act’s special method in adhering the priorities and dividing the joint and several responsibilities among the bankrupt sureties

Document Type : Research Paper

Author

Assistant Professor, Department of Law, University of Isfahan, Isfahan, Iran

Abstract

Article 251 of the Commerce Act (CA), although mentioned among the articles related to the commercial documents, is the sole Article which seeks to determine the manner of reference among the liquidators of the bankrupt sureties. Although this Article has apparently disrupted a normal practice asserting that liquidators of none of the bankrupt sureties are allowed to refer to the liquidators of the other bankrupt sureties, instead it states that remnants of what has been allocated to the document holder in excess to his claim, would be reimbursed respectively to the liquidators of the bankrupt sureties who have the right of reference to others. This research shows that the legislator in promulgating this article has considered various principles and has adopted a clever and exact solution. Thus as far as the priorities and division of responsibility among the bankrupt sureties are concerned, the Article 251 CA acts as a bedrock.

Keywords


الف) فارسی
1. اسدی، حمید و افشارنیا، طیب (1390)، “صحت تعدد ضمانت‌ها از یک دین در حقوق ایران و فقه امامیه” پژوهشنامه حقوق اسلامی، دورۀ 2، ش 34، ص78-47.
2. اعظمی زنگنه، عبدالحمید (1346)، حقوق بازرگانی، تهران: بی‌نام.
3. امیرمحمدی، محمدرضا و عبدالرضا؛ حسینزاده، محمد (1386)، “مسؤولیت جمعی” مقالات و بررسیها، دورۀ40، ش 85، ص58-41.
4. ایزانلو، محسن و جباری‌زاده، روزبه (1390)، “مسؤولیت مدنی و ورشکستگی” مجلۀ حقوق تطبیقی، دورۀ 2، ش 1، ص25-1.
5. عیسائی تفرشی، محمد؛ رمضانی آکردی، حبیب؛ ورمزیار ارزانفودی، محمد (1390)، “حال شدن دین مسؤولان اسناد تجاری در اثر ورشکستگی برخی مسؤولان در حقوق ایران و آمریکا” پژوهش‌های حقوق تطبیقی، دورۀ 15، ش 4، ص95-77.
6. دمرچیلی، محمد و دیگران (1386)، قانون تجارت در نظم حقوق کنونی، تهران: مؤسسۀ میثاق عدالت.
7. راستین، منصور (1351)، حقوق بازرگانی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
8. رسایی‌نیا، ناصر (1388)، حقوق تجارت، تهران: انتشارات آوای نور.
8. ستوده تهرانی، حسن (1375)، حقوق تجارت، جلد 3. تهران: دادگستر.
9. سید احمدی سجادی ، سید علی (1381)، “تضامن در اسناد تجاری”، مجلۀ مجتمع آموزش عالی قم، دورۀ 4، ش 14، ص112-89.
10. شهبازی‌نیا، مرتضی و رمضانی آکردی، حبیب (1391)، “ورشکستگی چند نفر از مسؤولان اسناد تجاری و حق رجوع دارنده در حقوق ایران و آمریکا”، پژوهش‌های حقوق تطبیقی، دورۀ 16، ش 2، ص149-127.
11. فخاری، امیرحسین (1373)،“درصورتی که برات‌دهنده ورشکسته شود، آیا دارنده برات به عنوان طلبکار ممتاز شناخته میشود؟” تحقیقات حقوقی، ش 14، ص124-99.
12. کاتبی، حسینقلی (1375)، حقوق تجارت، تهران: گنج دانش.
13. موسوی، فرج‌اله (1384)، “تاثیر ورشکستگی در حوزۀ اسناد تجاری” مجلۀ حقوقی داور، دورۀ 1، ش 1، ص31-13.
 
ب) انگلیسی
14. Boyle, Peter M. (1992). “Non-Debtor Liability in Chapter 11: Validity of Third-Party Discharge in Bankruptcy”  61(2) Fordham L. Rev., 421-450
15. Deacon, Edward Erastus &John De Gex (1848). The Law and Practice of Bankruptcy: With a Collection of Forms and Precedents, and Practical Notes, Shaw and Sons, London
16. Holbrook, Evans (1912). “A Surety's Claim against His bankrupt Principlal under the Present Law”  60(7) University of Pennsylvania Law Review, 482-497
17. Keefe, Eugene J. “Provability of contingent Claims in Bankruptcy”  6(1) Fordham L. Rev, 18-42
18. Lawrence, Edward (1861).. A Handy Book on the Law of Principal and Surety, Effingham Wilson, London
19. Zaunbrecher, Lester Joseph (1981). “Green Garden: Short Shrift for the Solidary Surety” 41(3) Lousiana Law Review, 967-981