الف) فارسی
1. آذروش، محمد (1395). اصول و روشهای ترجمه، قابلدسترس در: http://ketabesabz.com/book/20957، تاریخ آخرین مراجعه به سایت: 21/8/1395.
2. اسپینوزا، باروخ بندیکت (1388). اخلاق، ترجمۀ محسن جهانگیری، چ سوم، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
3. الماسی، نجادعلی (1393). حقوق بینالملل خصوصی، چ چهاردهم، تهران: میزان.
- جعفری تبار، حسن (1395). فلسفۀ حقوق (جزوۀ درسی)، مقطع کارشناسیارشد حقوق خصوصی، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
4. رشیدی، غلامرضا (1391). ترجمه و مترجم، چ دهم، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی (به نشر).
5. رمضانی، محمود (1390). ترجمۀ تحتاللفظی و روان GCSE LAW، چ اول، تهران: آرا سبز.
6. صفارزاده، طاهره (1389). اصول و مبانی ترجمه، چ دهم، تهران: پارس کتاب.
7. صفایی، سید حسین (1381). درآمدی بر حقوق تطبیقی و دو نظام بزرگ حقوقی معاصر، چ چهارم، تهران: میزان.
8. عادل، مرتضی (1389). «قواعد انصاف در نظام کامان لا»، فصلنامۀ حقوق مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
9. فرحزاد، فرزانه (1382). ترجمۀ پیشرفته (1)، چ پنجم، تهران: دانشگاه پیامنور.
10. کاتوزیان، ناصر (1378). مقدمۀ علم حقوق و مطالعه در نظام حقوقی ایران، چ بیستوپنجم، تهران: شرکت سهامی انتشار.
11. کرزون، ال.بی، ریچاردز، پی.اچ (1392). فرهنگ حقوق، ترجمۀ قدیر گلکاریان و سایرین، چ دوم، تهران: دانشیار.
12. لارسن، میلدرد ال (1387). ترجمه براساس معنا، ترجمۀ علی رحیمی، چ اول، تهران: جنگل.
13. لطفیپور ساعدی، کاظم (1388). اصول و روش ترجمه، چ هشتم، تهران: دانشگاه پیام نور.
14. محمدی، ابوالحسن (1391). مبانی استنباط حقوق اسلامی (اصول فقه)، چ چهلوششم، تهران: دانشگاه تهران.
15. ملانظر، حسین (1389). اصول و روش ترجمه، چ دوازدهم، تهران: سمت.
ب) انگلیسی
16. Hildegund, Bühler (1979). “Suprasentential Semantics and Translation”, Translator's Journal, No. 4, Vol. 24.
20. Larson, L., Mildred (1998). Meaning-Based Translation, 2nd Edition, New York: University Press of America.
22. Robinson, Douglas (2003). Becoming A translator, 2nd Edition, London: Routledge.
23. Taleghany, M.A.R, (1995). The Civil Code of Iran, New York: William S. & co. Inc..