تأثیر شرط برائت در رفع مسئولیت از پزشک1

نویسنده

چکیده

در این مقاله پس از بیان ایرادی که بر ماده 322 قانون مجازات اسلامی وارد است به بیان مفهوم و اعتبار شرط برائت پرداخته می شود، سپس میزان تاثیر این شرط بر معافیت پزشک از مسئولیت، نسبت به بیمارمورد بررسی قرار می‌گیرد با این مضمون که آیا در صورت ارتکاب هر نوع تقصیری از طرف پزشک باز هم می توان به برائتی که پزشک قبل از اقدام به عمل پزشکی از بیمار اخذ کرده استناد کرد یا خیر؟ پس از آن، اثر این شرط نسبت به اشخاص ثالث بررسی می گردد ، توضیح اینکه در آن قسمت به دو سوال پاسخ داده خواهد شد: 1- آیا برائتی که پزشک از بیمار اخذ کرده تاثیری در رفع مسئولیت از همکاران و مباشران پزشک طرف قرار داد دارد یا خیر؟ 2- آیا پزشک می تواند در برابروراث متوفی که طرف قرار داد نبوده اند به شرط برائت نسبت به اشخاص ثالث استناد کند؟

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

Les clauses de non-responsabilité entendues dans son sens large, comprenant ainsi les clauses excluant ou limitatives de responsabilité, occupent une place importante dans les ouvrages des jurisconsultes musulmans depuis longtemps. Ces clauses font l’objet d’une divergence de vue en ce qui concerne surtout les actes médicales. Il est possible de regrouper les opinions émises en la matière en 4 catégories: 1 – La nullité totale de ces clauses 2 – leur validité totale.3 – leur nullité quand it s’agit d’une faute commise par des médecins et leur validité pour empêcher leurs responsabilité sans faute.4 – leur nullité dans les cas où on est confronté seulement aux fautes inexcusables. L’auteur se rallie à cette dernière opinion, car il est tout d’abord conforme aux règles concernant l’interprétation des contrats qui attache à la volonté des parties un role primordial, volonté qui, en l’espèce, n’envisageait que faute légère du médecin. Ensuite, la validite de ces clauses dans les cas des fautes inexcusables est contraire à l’essence d’un contrat de traitement medical, car elle autorise le médecin de se décharger de son obligation de traitement.