محدودیت های شخصی سوگند در دعاوی مدنی

نویسنده

دانشگاه اهواز

چکیده

تحولات قانونی پس از انقلاب اسلامی و افزایش دامنه و قلمرو اثباتی ادله ی شرعی مانند شهادت شهود (بینه) و سوگند باعث شد تا به زودی قانون گذار احکامی را که در این راستا نمی دید از نظام حقوقی برچیند و مقررات جایگزین ارائه نماید. با بررسی ماهیت و ویژگی های سوگند هم چنان می توان اعتقاد داشت که سوگند در دعاوی که یک طرف یا هر دو طرف آن شخص حقوقی است، قابل استفاده نیست. سوگند مربوط به عمل قابل انتساب به کسی است که قسم به وی متوجه شده و از این رو مباشرت در ادای آن شرط است. این قید به نوبه خود آثار متعدد دارد. علاوه بر همه اینها، کسی که قسم متوجه وی می شود باید واجد شرایط متعدد از جمله اهلیت کامل و ایمان به خداوند باشد. توجیه ضرورت برخی از این شرایط مانند رشد و عدم ورشکستگی دشوار است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

PERSONAL LIMITATIONS OF THE OATH IN CIVIL ACTIONS

نویسنده [English]

  • Pedjman Mohammadi
چکیده [English]

The Law of evidence has seen a Sharp change in Iran since the Islamic Revolution of 1979. The change was mainly made in the form of substituting customary evidence with sharri-ah approved evidence such as witnessing (Bayyenneh) and oath (Ghasam).
As to the oath, however, one can reject the idea that it can be taken as evidence in an action involving Legal entities. when an action is attributed to a person, he, himself, might be asked to take oath and so, it is considered as a personal evidence and cannot be delegated. This will generate consequences. These aside, The person who takes oath must qualify certain features and conditions like having believe in God and capacity which are difficult to justify, Particulaly, in respect of legal person?s oath.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Delegation of oath.
  • Legal entity (person)
  • Requirement of oath being personal
  • (Swear)
  • Taking oath in civil actions