یکی از مهم ترین روش ها برای شرکت ها و واحدهای تجاری نوپا جهت تأمین منابع مالی، استفاده از لیزینگ است. صنعت لیزینگ در ایران، صنعتی جوان است و برای پرکردن خلأهای قانونی مرتبط با آن تصویب قوانین خاص نیاز است. قرارداد فعلی شرکت های لیزینگ ایران قرارداد ساده اجاره به شرط تملیک با روش محاسباتی بانکی است. اجاره به شرط تملیک، عنوانی جدید است که در سال‌های اخیر به لحاظ نیازهای روز در عرصه ی حقوقی وارد شده است. این شیوه نه تنها قابلیت انعطاف در تحولات آینده ی مشتریان و نقدینگی شرکت لیزینگ را ندارد؛ پاسخگوی تنوع نیاز مشتریان در زمان قرارداد هم نیست. به نظر می رسد با ترکیب قراردادهای اجاره به شرط تملیک و صلح و تغییر روش محاسباتی بتوان به اهداف مورد نظر نائل شد. هدف این مقاله، بررسی ابعاد حقوقی شرکت های لیزینگ و ماهیت حقوقی معاملات این شرکت‌هاست.
اصغری آقمشهدی, فخرالدین, کاویار, حسین. (1391). بررسی معاملات شرکت های لیزینگ در حقوق ایران. مطالعات حقوق خصوصی, 42(3), 1-20. doi: 10.22059/jlq.2012.29946
MLA
فخرالدین اصغری آقمشهدی; حسین کاویار. "بررسی معاملات شرکت های لیزینگ در حقوق ایران". مطالعات حقوق خصوصی, 42, 3, 1391, 1-20. doi: 10.22059/jlq.2012.29946
HARVARD
اصغری آقمشهدی, فخرالدین, کاویار, حسین. (1391). 'بررسی معاملات شرکت های لیزینگ در حقوق ایران', مطالعات حقوق خصوصی, 42(3), pp. 1-20. doi: 10.22059/jlq.2012.29946
VANCOUVER
اصغری آقمشهدی, فخرالدین, کاویار, حسین. بررسی معاملات شرکت های لیزینگ در حقوق ایران. مطالعات حقوق خصوصی, 1391; 42(3): 1-20. doi: 10.22059/jlq.2012.29946
)