گستره تنبیه بدنی اطفال بوسیله والدین از منظر قانون و فقه

نویسنده

دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران

چکیده

در بند اول ماده 59 قانون مجازات اسلامی، یکی از علل موجهه‌ی جرم اقدامات تربیتی والدین در تنبیه اولاد در حدود متعارف دانسته شده است. این حق قانونی در تنبیه اولاد، در قانون مجازات اسلامی دارای اجمال است و بنا بر اصل 167 قانون اساسی برای رفع اجمال آن باید به منابع شرعی مراجعه کرد. روایات چهار قید مختلف بر تأدیب والدین بار می‌کنند. سه قیدی که مرتبط با عنصر مادی است عبارتند از محدود بودن تأدیب بدنی به سن هفت یا هشت و یا ده سال و محدود بودن تنبیه بدنی به استنکاف از بجا آوردن نماز و منجر نشدن تأدیب به آسیب بدنی. تحدید مرتبط با عنصر روانی عبارت است از این که این تأدیب نباید در حال عصبانیت تحقق پیدا کند. در مقاله ی پیش رو به تفصیل به بررسی این پیش شرط ها اقدام خواهد شد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

FIQH AND LAW ON THE PARENTAL CHILD TREATMENT

نویسنده [English]

  • Mohsen Borhani
چکیده [English]

Article 59(s1) of Islamic penal code recognizes the parental treatment in the form of punishment, as a justification as long as it is reasonable. As Rule 167(constitution) sets it out, the vagueness of laws-so 59 (s1)-has to be settled by referring to Sharia’s documents where there are four restrictions on the bodily punishment of children;(a) being at age 7,8 or 10 ; (b)failing to do prayers; (c) there won’t be an injury and; (d) the treatment should be out of anger. The paper brings these requirements into focus.

Article 59(s1) of Islamic penal code recognizes the parental treatment in the form of punishment, as a justification as long as it is reasonable.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Bodily punishment
  • children
  • fiqh
  • Justifiable cause
  • Reasonable treatment.