قرار اناطه در دادرسی مدنی با بررسی رویۀ قضایی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه حقوق خصوصی دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

2 کارشناس ارشد حقوق خصوصی دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

چکیده

      هدف از تشکیل جلسات دادرسی حل‌وفصل خصومت بین طرفین دعوا و احقاق حق به شیوه‌ای کارامد است، بنابراین استفاده از ابزارهایی که دادگاه را به سمت تحقق این اهداف ببرد، لازم و ضروری است، از جملۀ این ابزارها می‌توان به قرار اناطه اشاره کرد، با وجود این، دادگاه‌های ایران چندان استفاده‌ای از آن نمی‌کنند و حتی در دعاوی‌ای که موجبات صدور این قرار وجود دارد، تمایلی به صدور این قرار ندارند، برای نمونه می‌توان به رأی شمارۀ ۷۹۱ هیأت عمومی دیوان عالی کشور اشاره کرد. با عنایت به اینکه قرار اناطه مبتنی بر دو اصل مهم دادرسی یعنی اصل استماع دعاوی و اصل سرعت در رسیدگی است، به‌نظر می‌رسد عدم استفاده از این قرار در جای خود، نه‌تنها حرکت برخلاف اصول است، بلکه موجب ایجاد اطالۀ دادرسی و انباشت پرونده‌ها در دادگستری می‌شود. شیوۀ تفسیر غایت‌مدار و انعطاف نیز باید جایگزین تفسیر مضیق از مادۀ ۱۹ شود تا از طریق آن بتوان بر مصادیق این قرار افزود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Depending One Judicial Decision to Aanother ‎Decision with Study of Judicial Precedents

نویسندگان [English]

  • Hosein Davoodi Beiragh 1
  • Seyyed Kamal Armioon 2
1 Associate Professor, Department of Private Law, University of Kharazmi‏ ‏‎ ‎‏ ‏Tehran, Iran‏ ‏
2 Tehran, Iran M.A. in Private Law, University of Kharazm
چکیده [English]

Abstract
Today, one of the most important litigation topics studied by jurists is the discussion of concepts such as the powers, duties and jurisdictions of the courts in the strategy of litigation. Foreign jurists have written about these concepts, and this has led to discussions in Islamic law as well. However, in the rules of procedure, the existence of important goals such as predetermined order and protection of the rights of the parties and, most importantly, the realization of rights and the settlement of lawsuits, require the interpretation of the rules of procedure in a special way. The courts consider themselves bound by the texts, precedents and customs of the judiciary, but it should be known that the development and opening of the way to the trial is left to the legislature and to clear rules rather than to the interpretation by judges. This is also the case with the rules of procedure. This task is done in the case of the rules of procedure, sometimes by the judiciary itself, while preserving the veto power of the legislature, and sometimes by presenting drafts to the legislature by the judiciary. In addition to these rules, the principles of procedure also govern the procedure, and the objectives of the procedure are also reminded to the judge in the laws. Among the principles of litigation that can be mentioned are the principle of speed in the proceedings and the principle of dominance of the parties over the dispute. If we consider the purpose of organizing a hearing to resolve disputes between the parties and the realization of rights in an efficient manner, the best way in our country's procedure law, where judges have less legislative innovative and interpretative powers, is to make good use of legal tools that are embedded in the laws. The question of how such tools help can be explored as their use leads the court to achieve pre-determined litigation goals. Among these tools, is the depending of one judicial decision to another decision. However, Iranian courts do not make much use of it and even in lawsuits where this decision is induced, judges are not willing to issue this decision. As an example, we can refer to the vote number 791 of the General Assembly of the Supreme Court. Considering that these decision is based on two important principles of the trial, namely the principle of hearing the disputes and the principle of speed in the proceedings, it seems that the failure to use this decision is not only against the principles, but also causes disputes to be returned to the judiciary, delays in proceedings and accumulation of cases in the judiciary. The purposeful and flexible interpretation method should also replace the narrow interpretation of Article19 in order to add items to this provision. In the comparative realm, the French law has also used the title of suspension of proceedings (La suspension de l’instance) for such a purpose, and the issuance of such an order not only makes the trial in accordance with the law and complying with it and maintains the order, that is the most important goal of the rules of procedure, but also fulfills the goal of justice and the realization of the rights and the principle of speed. Depending one judicial decision to another decision or the suspension of proceeding is not desultory and cannot be considered unregulated under the pretext of the principle of speed and similar goals. Jurisdiction of another court to hear the case, ability to file a case (one on which the other is dependent) in a competent court, the effectiveness of proving the claim in the main lawsuit, administrative or judicial authority of the court (dependent on it), hearability the of the main lawsuit, dependent lawsuit not being filed before the main lawsuit, and filing the claim by the plaintiff are the conditions for issuing this decision while this agreement can be revoked and not be complained.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Depending One Judicial Decision to Another Decision
  • Principle of Hearing ‎a Lawsuit
  • Principle of Speed of Proceedings
  • Dispute Resolution.‎ ‎
  1. منابع

    الف) فارسی

    1. السان، مصطفی؛ محمودی، نصیبه (1379). «مطالعۀ تطبیقی اصل تغییرناپذیری دعوای حقوقی در حقوق ایران و آمریکا»، مجلۀ تحقیقات حقوقی، دورۀ 9، ش 2، پاییز و زمستان، ص 491-473. در: https://jcl.ut.ac.ir/article_69822.html (23 آذر 1400).
    2. حسینی، سید محمدرضا (1382). آیین دادرسی مدنی در رویۀ قضایی، تهران: مجد.
    3. خدابخشی پالندی، حسن؛ قبادی‌نژاد، محمدصادق (۱۳۸۷). «قرار اناطه موضوع مادۀ ۱۹ ق.آ.د.م و بحث‌های پیرامون آن»، ماهنامۀ دادرسی، ش ۶۷، ص۴۰-۳۴. در: http://ensani.ir/fa/article/131339 (10 آبان۱۳۹۷).
    4. خدابخشی، عبدالله (۱۳۹۳). مبانی فقهی آیین دادرسی مدنی و تأثیر آن در رویۀ قضایی، تهران: شرکت سهامی انتشار.
    5. داودی، حسین (۱۳۹۹). فلسفه، مبانی و شیوۀ تفسیر آیین دادرسی مدنی، تهران: شرکت سهامی انتشار.
    6. دهقانی فیروزآبادی، حسین (۱۳۹۲). حسن نیت در دادرسی مدنی، تهران: شرکت سهامی انتشار.
    7. شهیدی، موسی (1340)، موازین قضایی، تهران: علمی.
    8. شمس، عبدالله (۱۳۹۰). آیین دادرسی مدنی دورۀ پیشرفته، ج۱، تهران: دراک.
    9. --------- (۱۳۹۱). آیین دادرسی مدنی دورۀ پیشرفته، ج۲، تهران: دراک.
    10. شمس، عبدالله؛ کرد زنگنه، مصطفی، (۱۳۹۶). «ایراد عدم استماع دعوی در حقوق فرانسه و ایران»، فصلنامۀ تحقیقات حقوقی، ش 82، ص 29-11. در: https://lawresearchmagazine.sbu.ac.ir/article_57971.html (15 اسفند 1397).
    11. غمامی، مجید؛ محسنی، حسن (۱۳۹۰). آیین دادرسی فراملی، تهران: شرکت سهامی انتشار.
    12. فرحزادی، علی‌اکبر؛ میرنژاد، سید رسول (1400). «اصل ترمیم دادرسی در حقوق دادرسی مدنی»، مجلۀ حقوقی دادگستری، دورۀ 85، ش 115، پاییز 1400، ص326-307. در: http://www.jlj.ir/article_ 245288.html  (23 آذر 1400).
    13. قائم‌مقام فراهانی، محمدحسین (۱۳۸۴). «صلاحیت در رسیدگی به امور مدنی»، مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، ش ۶۸، ص۱۷۸-۱۵۷. در: http://ensani.ir/fa/article/16778 (20 مهر 1397).
    14. کاپلتی، مورو، برایان جی گارث (1398). آیین دادرسی مدنی، مجلد نخست (مقدمۀ سیاست‌ها و اندیشه‌ها در آیین دادرسی مدنی)، ترجمۀ حسن محسنی، تهران: شرکت سهامی انتشار.
    15. کارخیزان، محمدحسین (۱۳۹۶). کامل‌ترین مجموعۀ محشی آیین دادرسی مدنی، تهران: آریا داد.
    16. متین دفتری، احمد (۱۳۹۴). آیین دادرسی مدنی و بازرگانی، تهران: مجمع علمی فرهنگی مجد.
    17. محسنی، حسن (۱۳۹۱). آیین دادرسی مدنی فرانسه، تهران : شرکت سهامی انتشار.
    18. ----------- (1387). «عدالت آیینی پژوهشی پیرامون نظریه‌های دادرسی عادلانه»، فصلنامۀ مطالعات حقوق خصوصی، دورۀ 38، ش 1، ص 319-285. در: https://jlq.ut.ac.ir/article_19340.html (27 اسفند 1400).
    19. مهاجری، علی (۱۳۸۲). شرح آیین دادرسی مدنی، ج۱، تهران: گنج دانش
    20. ---------- (۱۳۸۸). مبسوط در آیین دادرسی مدنی، ج۱، تهران: فکرسازان.
    21. میرزایی، محمد (۱۳۹۲)،محشی مجموعه قوانین و مقررات حقوقی، تهران: بهنامی.
    22. وکس، ریموند (1389). مختصر فلسفۀ حقوق، ترجمۀ باقر انصاری، مسلم آقایی تهران: جاودانه جنگل.
    23. نهرینی، فریدون (۱۳۹۸). آیین دادرسی مدنی، ج۲، تهران: گنج دانش.
    24. ----------- (۱۳۹۸). آیین دادرسی مدنی، ج۳، تهران: گنج دانش.
    25. نوروزی، محمد (۱۳۸۴). «قرار اناطه در دعاوی حقوقی»، نشریۀ داخلی کانون وکلا، ش ۲، ص۷۱-61. در: http://www.noormags.ir (10 دی 1399).
    26. هرمزی، خیرالله (۱۳۹۴). «شرایط قابل استماع بودن دعوا در فقه»، فصلنامۀ پژوهش حقوق خصوصی دانشگاه علامه طباطبایی، ش ۱۳، ص ۳۵-۹. در: https://jplr.atu.ac.ir/article_2014.html (25 آذر 1397).

    ب) خارجی

    27. Adrian, as, Zuckerman (1999). Justice in crisis, oxford university press.

    28.Cadiet, Loïc, Normand, Jacques, Amrani-Mekki, Soraya (2005). Théorie générale du process, PUF,2005

    29. Dworkin, Ronald (2011). Justice for hedgehogs, Harvard University press, Cambridge, Massachusetts London, England.